Troeven

November.  Vangactie op een totaal afgelegen locatie.  Nergens bewoning in de wijde omtrek.  Aangezien een vangkooi voor een kat fel opvalt tussen enkel natuurlijke begroeiing, hebben we de vangkooi gecamoufleerd met wat er vlakbij groeide.  Katten gaan gemakkelijker in iets dat 'natuurlijk' lijkt en hen beschutting zou kunnen bieden.  Het bakje met korrels staat op de foto nu bijna achteraan (links is de ingang). We spreken hier over zo'n 4 weken van eten plaatsen: gestart net voor de kooi tot nu bijna achterin. De eetbak is te groot om in de kooi te laten staan om de val te doen afgaan zodra de kat achteraan komt (trapplankje achteraan).  We hebben de rode bak dan buiten de kooi vlak tegen het pvc-schuifje geplaatst.  Zo leek het alsof ze nog in de kooi stond.  En wat korrels achterin de kooi zodat de kat niet zou omkeren.  Na vijf weken was ze gevangen.  En als u het zich afvraagt ... Blanche bleek snel tam. 

Sjareltje.  Op vrijdag de 13e gevangen.  Ongeveer 9 weken oud toen.  Enorm bang en heel extreem gedrag in blazen, uithalen, wild meppen.  Dit leek mij niet normaal.  Hij bleef bij mij in de living in een grote bench ter observatie en socialisatie.  Al snel bleek mijn vermoeden helaas juist: hij zag maar met 1 oog goed, hoorde niet goed, had een afwijking aan zijn voorpootjes en er kwam geen geluid uit.  Bij gespecialiseerd onderzoek bleek er vanalles fout te zijn, dit ventje had niet alleen een aangeboren misvorming van zijn voorpootjes (op de foto duidelijke kromming zichtbaar die op enkele weken steeds erger werd), maar hij had ooit zware kwetsuren gehad. Geschopt?  Gegooid?  Hoe dan ook, hij heeft de beste zorgen gehad en is met al z'n mankementjes geadopteerd door een super lieve dame waar hij de koning te rijk is!

Noodoproep 's avonds rond 20 u.  De dame maakte zich ernstig zorgen over een zwerfkatje in haar tuin. Normaal liep het snel weg, maar nu kon ze er bijna vlakbij komen. Haar zoontje van 9 had het opgemerkt en met sterke aandrang zijn mama gevraagd om het te helpen.  Onmiddellijk ter plaatse.  Het katje wankelde enorm, deed een paar passen en ging terug zitten. Haar flanken waren helemaal ingevallen, haar lange haren niet meer verzorgd. Eén oogje leek beschadigd.  Met heel langzaam benaderen, geduld, en na meerdere keren minuten onbeweeglijk staan als ze haar hoofd wat draaide (want dat doet elke kat die wantrouwt), kon ik de dwangkooi over haar plaatsen. Ze bood amper weerstand, ze haalde zelfs niet uit.  Direct naar de dierenarts. Ze had ernstige geelzucht, de zuurstoftoevoer via het bloed was niet goed meer. Lijden hoefde niet meer.  Buiten scheen de volle maan. De nacht was koud.